باسمه تعالی جناب آقای موسوی خویینی ها؛ اکنون که بر اساس مسموعات و مشاهدات ظریف خود، دست به قلم برده و از اوضاع پر زحمت و مشقت مردم به مبادی معرفتی این جمهور، نامه ی سرگشاده نوشته اید، «کانون بسیج اساتید دانشگاه آزاد اسلامی قزوین» نیز به حکم فریضه ی واجب امر به معروف و نهی از منکر که وظیفه ایست متقابل، مطالبی را خدمت جنابعالی و ملت بصیر ایران تقدیم میدارد؛  جناب سکان دار! نقش حاشیه نشینی و حاشیه گزینی در تحولات سیاسی اجتماعی اقتصادی و فرهنگی، زیبنده ی شما نیست!  این همه تواضع خوب نیست! جنابعالی وسط میدان و عین متن یا حاشیه ای پررنگ تر از متن بوده و هستید. چرا بعد از دهه های متمادی خدمتی که به ساحت مبادی متعارف و عقلانیت مقاوم در برابر پایه های ایمانی داشته اید، امروز این همه شکست نفسی می کنید. آقای خویینی ها! در تحلیل هایی که دوستان زحمتکش شما محضرتان تقدیم کرده اند، جایی در مورد خود شما چیزی نیامده؟ هیچ چیزی تکرار نشده؟! هیج جایش نیست که خود شما هم در مجلس، هم در صدا و سیما، هم در دادستانی، هم در مجمع تشخیص مصلحت، هم در خبرگان، هم در مطبوعات، هم در شورای بازنگری قانون اساسی و غیره مسئولیت های کلیدی داشته اید؟ درد مردم را بگذارید برای همان دم انتخابات؛ از خودتان بگویید. از دولت هایی که نقاششان بودید و برای رای آوردنشان، رنگ آمیزی راه انداختید و هنوز هم قلمویتان را زمین نمی گذارید تا بلکه جوهرش خشک شود و خودتان هم بتوانید خوب کِیف میزان تورم مسکن و ارز و دلار و سکه اش را بکنید! آقای خویینی ها شما که هر بار با طرح مسائل به ظاهر پیچیده ی خود، ممتحن بصیرت و هشیاری مردم می شوید، برای درد مردم پرونده تشکیل دهید؛ ببینید درد از کجاست؟ از چه زمانی شروع شده؟ عامل درد چه بوده؟ عامل تشدید درد چیست؟ ببینید دارو درمانشان تحریم نشده؟ ببینید جلوی مداوای اقتصادی شان را دقیقا چه کسانی گرفته اند؟ توی همان گزارش ها بگردید ببینید چه کسانی دست مردم را از زانو و توان خود برداشته اند و روی دوش مذاکره و پلمپ و تحریم انداخته اند؟! در کنار آن تحلیل ها، سیاست های کلی نظام و رهنمودهای مکرر رهبری را هم تورقی بزنید. هرچه دیدید بلند بلند بخوانید. آقای مدافع حریم دموکراسی، شما که به قانون اساسی اشراف دارید دیگر چرا این گونه عامدانه و عامیانه قلم بدست گرفته اید؟ نگویید که یادتان نمی آید وظایف اجرایی رهبری، خاص و وظایف اجرایی رییس جمهور، عام است. نگویید که کارویژه ها و وظایف نهادها و مقام ها را نمی شناسید! یک بار دیگر برای قوی شدن قلمتان نامه بزنید. با دل نوشته شروع کنید و با خودتان حسابی خلوت کنید. بله بار احساسی اش آدم را تهی می کند ولی منشا برکات است. بعدش اگر توانی ماند که دعا می کنیم بماند و کارگر افتد، برای کسانی بنویسید که مسئولیت قانونی و کارویژه ی مسند و جایگاهشان، دوای تک تک دردهاییست که امان مردم را برده ولی امیدشان را اگر بگذارید و دوباره بیخ گوش مردم پلیس خوب نشوید، از بین نخواهد برد.  آقای خویینی ها! عالیجناب رفرمیست! با خود گره های تناقض را بگشایید، این روزها مستند زیاد ببینید؛  از خیابان های آمریکا و اروپا، از ناجیان جهانی حقوق بشر و شهروندی و حقوق اقلیت ها که لابد این ها خوب مبانی متعارف حکمرانی را بلندند! شاید اصلاً به ما هم یاد دادند!  از دوست ناباب دوری کنید و دوست ناباب کسی هم نشوید. دردهای مردم را بسپارید به خودشان. مردم که گوش به فرمان امامشان باشند و اراده مومنانه و جهادی کنند آنچنان مقاوم و پیشرو ظاهر می شوند که تصورش را نمی کنید. شما فقط نفس مردم را در این اعتمادهای بیجا و خسارت بار و پر باختتان نگیرید.. شما جایتان خوب است بگذارید جای مردم هم خوب شود! حسن خاتمه ی عریضه ی ما به تأسی از سردار مقاومت؛ آرزوی مهم¬ترین شئون عاقبت بخیری برای شماست.  و من الله توفیق